Ik ben er!

Wat een Reis! 

Allereerst op Schiphol afscheid genomen. Mijn gezin, mijn kalletjen en mijn moas waren mee. Toen ik de ingang naar de gate/douane had gevonden kreeg ik het toch wel even moeilijk. Ik moest ze nu toch echt achterlaten.

De vlucht naar Tel Aviv ging voorspoedig. We hadden meewind dus we zijn zelfs nog een kwartiertje eerder geland dan gepland. 

Bij de paspoortcontrole begon het geflikker. Ik moest naar de grenscontrole om mijn visum op te halen. Hier heb ik 2 uur op moeten wachten want ze moesten me eerst na-checken. Toen ik daar eindelijk doorheen was, kon ik mijn koffer nergens vinden! Het was natuurlijk 2 uur later en de koffers laten ze niet op de band liggen. Ik naar de gevonden voorwerpen toe om te vragen of daar mijn koffer lag. Daar lag hij ook niet maar ik moest even bellen maar een vrouw die het wel zou weten. Ik bellen maar niemand nam de telefoon op. Omdat ik teleurgesteld weer wegliep riep een vrouw mij en ze vroeg of ze me kon helpen. Gelukkig sprak ze goed Engels en zo kwam ik erachter dat mijn koffer nog bij band 10 moest staan. Ik liep ernaartoe en inderdaad, daar stond mijn splinternieuwe koffer met wat beschadigingen en een deuk erin. Daar was ik niet heel rauwig om want ik was allang al blij dat ik mijn koffer weer had.

De trein aansluitingen waren perfect. Ik moest tussendoor even een kwartiertje wachten en zo kwam ik aan in Ofakim. Daar werd ik opgehaald door iemand van ALEH Negev. Die heeft me naar Maslul gebracht, waar het vrijwilligershuis staat.

Daar aangekomen heb ik kennisgemaakt met mijn huisgenoten die allemaal heel erg aardig en behulpzaam zijn. Ik kon me even lekker settelen en douchen terwijl er werd gekookt. Ik kon zo aanschuiven. We aten macaroni! Dit was wel het laatste wat ik had verwacht te gaan eten.

Na het eten kwam er een aardige Nederlandse werknemer om het een en ander uit te leggen over ALEH Negev. Ik heb een soort woordenboekje  gekregen waarmee ik de belangrijkste woorden Hebreeuws kan leren die handig zijn om te gebruiken bij ALEH. Na al die informatie ben ik ook gelijk lekker op bed gegaan want ik was kapot! 

De volgende dag mocht ik uitslapen. Om 12:30 werd ik opgehaald door Een werknemer die mij een rondleiding heeft gegeven bij ALEH Negev. Hij heeft me alles laten zien en ook de plek waar ik ga werken. Ik kom bij een groep jongens die het lastig vinden om te communiceren d.m.v. Spraak. Toch zitten ze vol met enegrgie en verhalen die ze willen vertellen en dat moet er toch uit. Dit komt dan dmv slaan of schreeuwen. Sommige zitten in een rolstoel en sommige kunnen zelf lopen. 

Nadat ik dit allemaal heb gezien heb ik nog veel meer zin om hierin mijn steentje bij te dragen.

Terwijl ik dit allemaal geschreven heb, zit ik in het zonnetje. Het is nu ongeveer 24 graden en er waait een klein zacht windje. Het is heerlijk hier!